Μεγαλώνοντας από έναν Ναρκισσιστή Γονέα: 6 αποτελέσματα στη προσωπικότητα του παιδιού.

     Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια διαταραχή κατά την οποία το άτομο ασχολείται συνεχώς με τον εαυτό του, νιώθει ότι είναι ιδιαίτερος και πρέπει να χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης ακόμη και από αγνώστους και δυσκολεύεται να δώσει στοργή και συναισθηματική κάλυψη στα κοντινά του πρόσωπα. Θέλει να παίρνει στοργή και αγάπη και να νιώθει το κέντρο της προσοχής μέσα στην οικογένεια.

 Τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή όταν ο ναρκισσιστής αποφασίζει ή απλά γίνεται γονέας. Πώς αναπτύσσεται η προσωπικότητα ενός παιδιού που ζει στη σκιά του ναρκισσιστή γονιού; Ας δούμε, λοιπόν, 6 χαρακτηριστικά που ενδέχεται να υιοθετήσει το παιδί καθώς μεγαλώνει:

1. Χρόνια αυτομομφή: ο ναρκισσιστής γονιός μπορεί να μην είναι εμφανώς κακοποιητικός με τα παιδιά του αλλά συναισθηματικά είναι κωφός και ρηχός προς αυτά (και γενικά) καθώς είναι πολύ απασχολημένος με την ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Το παιδί όμως δεν μπορεί να ανοίξει απλά την πόρτα και να βρεί άλλη οικογένεια. Έτσι μεγαλώνει έχοντας πάντα την ελπίδα ότι θα κερδίσει την στοργή και το ενδιαφέρον του γονέα. Εάν δεν το έχει καταφέρει μέχρι τώρα είναι γιατί ίσως κάτι κάνει λάθος: "Πρέπει να φταίω εγώ", "Εάν ήμουν πιο ήσυχος, πιο ήρεμος, πιο κοινωνικός, πιο ομιλητικός...η μητέρα μου θα μου έδινε περισσότερη σημασία". Έτσι, αναπτύσσεται πολύ χαμηλή αυτο-εκτίμηση που ακολουθεί το παιδί και στην ενήλικη ζωή του.

2. Ηχώ-ισμός: από τη Νύμφη Ηχώ, που ερωτεύτηκε τον Νάρκισσο στη μυθολογία και ήταν καταδικασμένη να επαναλαμβάνει τις τελευταίες λέξεις που ακούει έτσι και το παιδί που μεγαλώνει από ένα ναρκισσιστή έχει μάθει να αφουγκράζεται τις ανάγκες του γονιού του και να "πιάνει" όσο το δυνατόν λιγότερο χώρο. Όταν ο ναρκισσιστής γονέας αναγκάζει το παιδί του να μην εκφράζει τις ανάγκες του με το να καταρρέει απροειδοποίητα ή να ξεσπά σε κλάμματα κάθε φορά που το παιδί εκφράζει ένα παράπονο ή μια ανάγκη, το παιδί μαθαίνει να γίνεται η ηχώ του γονιού του και τίποτε άλλο και φυσικά έλκεται από ναρκισσιστές συντρόφους.

3. Ανασφάλεια στις σχέσεις: Η ασφάλεια στη σχέση είναι η σιγουρά να είσαι κοντά σε κάποιον και να στηρίζεσαι/εξαρτάσαι από αυτόν σε υγιή πλάισια. Ωστόσο, η παραμέληση, η κακοποίηση και η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ απουσία του ναρκισσιστή γονέα μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο ασφαλείς μπορεί να είμαστε στα χέρια των άλλων; Η ανασφάλεια στις σχέσεις μπορεί να πάρει 2 μορφές: είτε αποφευκτική μορφή, όπου κάθε πρόβλημα μας μας κάνει να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να αποφεύγουμε το δέσιμο, είτε αγχωτική μορφή όπου κυνηγάμε αυτό που τόσο καιρό αποζητούσαμε από τους γονείς μας και το απαιτούμε ουσιαστικά από τον σύντροφο (Δώσε μου την προσοχή που μου αξίζει!).

4. Φόβος για τις ανάγκες τους: τα παιδιά των ναρκισσιστών γονέων έχουν μάθει να μην εκφράζουν τις ανάγκες τους και να είναι φροντιστές των άλλων και σιωπηλά να επιθυμούν κάτι νιώθοντας ενοχές γι αυτό. Όταν ξαφνικά χτυπάει η "κρίση" και κάποια έντονη ανάγκη τους χτυπήσει την πόρτα, πανικοβάλλονται και βιώνουν έντονο άγχος αλλά και ενοχές. Νιώθουν εγωιστές και προσπαθούν να υποτιμήσουν αυτή την ανάγκη και ας είναι κάτι το αυτονόητο.

5. Φροντιστές: τα παιδιά των γονέων αυτών έχουν γαλουχηθεί με το μήνυμα ότι οι ανάγκες του δεν έχουν σημασία τόσο όσο οι ανάγκες των γονέων τους. Έτσι μεγαλώνοντας μπορεί να εξελιχθούν σε αλτρουιστές φροντιστές σε τόσο έντονο βαθμό που μοιάζει η ζωή τους έτσι μόνο να έχει νόημα. Δίνουν την φροντίδα και την στοργή που δεν πήραν.

6. Το γονεικό παιδί: το παιδί του ναρκισσιστή συνήθως είναι προικισμένο με την ικανότητα να συναισθάνεται τους άλλους, να μπαίνει στη θέση τους και να κατανοεί το πώς νιώθουν. Αυτά τα παιδιά έμαθαν να στηρίζουν την "ευτυχία" των γονιών τους και να αποτελούν μια αστείρευτη πηγή αυτοπεποίθησης και φροντίδας: "Φυσικά και είσαι όμορφη", "Θα σου φτιάξω ένα τσάι, φαίνεται αγχωμένη". Τα παιδιά αυτά μπορεί να μισούν τις επιθυμίες τους γιατί θεωρούν ότι είναι εμπόδιο στις σχέσεις τους..

Σε πολλές περιπτώσεις, αν όχι στις περισσότερες, ο ενήλικας που θα αντιληφθεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται- γιατί ο ναρκισσιστής γονέας δεν αφήνει εύκολα τα παιδιά του να ανεξαρτητοποιηθούν και να χάσει τους οπαδούς του- δυστυχώς δεν έχει άλλη λύση από το να απομακρυνθεί από τον ναρκισσιστή γονιό. Το άτομο αυτό μπορεί να επεξεργαστεί και να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση με τη βοήθεια ειδικού και φυσικά με το να αποκοπεί από αυτό το τοξικό περιβάλλον. Στην Αμερική υπάρχουν ομάδες στήριξης παιδιών με ναρκισσιστές γονείς και forums που το άτομο μπορεί να στραφεί και να πάρει δύναμη γι αυτό το δύσκολο ταξίδι προς την απελευθέρωση. Ακούγεται μελοδραματικό αλλά μιλώντας με τέτοιους ενήλικες κατάλαβα ότι πράγματι έτσι είναι..απελευθέρωση και αποκάλυψη της αλήθειας!Αυτά τα παιδιά έβαλαν τα γυαλιά του ναρκισσιστή για να ικανοποιήσουν τις ανασφάλειες και τις ανάγκες του και τώρα, ενήλικες πιά, βρίσκονται χωρίς γυαλιά και πρέπει να ανακαλύψουν πτυχές του εαυτού τους που είχαν θάψει...Δεν το λες και λίγο..

Σημείωση: το σημερινό άρθρο βασίστηκε στις απόψεις του Dr. Craig Malkin, κλινικού ψυχολόγου και λέκτορα της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Harvard.