Πώς να δουλέψω τον επικριτικό μου εαυτό;

Όλοι έχουμε βιώσει κριτική στη ζωή μας και οι περισσότεροι έχουμε πληγωθεί από επικρίσεις και αποδοκιμαστικά σχόλια των αγαπημένων μας προσώ...

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019

Το Teacher's Blog μας επισκέφτηκε....Υιοθεσία..

Να του πω ότι είναι υιοθετημένος ;



   Υιοθεσία....Μεγάλη και σπουδαία θα έλεγα υπόθεση. Ο όρος σημαίνει, η νομική διαδικασία κατά την οποία αποκτά κάποιος με δικαστική απόφαση τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του γονέα για ένα παιδί του οποίου δεν είναι φυσικός γονέας. 
   Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο σαφώς επηρεασμένη από την καθημερινότητα. Παντού συναντάς παιδιά εγκαταλελειμμένα, παιδιά σε ιδρύματα, παιδιά άστεγα, να ζητιανεύουν , πεινασμένα.
 Μήπως θα έπρεπε όλοι να το ξανασκεφτούμε ;;;; Βέβαια είναι μια δύσκολη και χρονοβόρα (για την Ελλάδα) διαδικασία, αλλά η γνώμη μου είναι πως αξίζει τον κόπο εφόσον έχουμε την οικονομική δυνατότητα να 'σώσουμε' μια αθώα ψυχούλα και θέλουμε πραγματικά να του προσφέρουμε μια οικογενειακή θαλπωρή.

Στην Ελλάδα τρεις τρόποι υιοθεσίας θεωρούνται νόμιμοι:
·         Η κρατική υιοθεσία
·         Η διακρατική και
·         Η ιδιωτική
Στην κρατική υιοθεσία εμπλέκονται οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς, τόσο για να πιστοποιήσουν την καταλληλότητα των ζευγαριών όσο και για να υποδείξουν το παιδί, που επίσης βρίσκεται σε κρατικό φορέα φιλοξενίας.
Από την άλλη πλευρά, στην ιδιωτική υιοθεσία δε χρειάζεται η διαμεσολάβηση κάποιου ιδρύματος .
Όσον αφορά τη διακρατική υιοθεσία, όπου το παιδί προέρχεται από άλλο κράτος, για τη διαδικασία μεσολαβούν συγκεκριμένες περιφέρειες αλλά και η διεύθυνση Οικογένειας και Παιδιού του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Πρέπει να αποκαλύψουμε την υιοθεσία στο ίδιο το παιδί, στα φυσικά παιδιά ή στον κοινωνικό περίγυρο;

  Μια απορία που βασανίζει πολλούς γονείς! Είναι δύσκολη απόφαση και οι περισσότεροι προτιμούν να το κρατήσουν κρυφό, νομίζοντας έτσι πως προστατεύουν το ίδιο το παιδί αλλά και τα φυσικά τους παιδιά από την κοινωνική κατακραυγή! Θεωρώ το καλύτερο για την οικογένεια αλλά και την ομαλή ένταξη του νέου μέλους, είναι να γνωρίζουν τι γίνεται και τι πρόκειται να συμβεί . Επιπλέον, το βρέφος ή το παιδί που θα υιοθετηθεί καλό θα ήταν να γνωρίζει ότι δεν είναι φυσικό μέλος της οικογένειας που πρόκειται να μεγαλώσει. Ακόμη όταν ενηλικιωθεί και εφόσον επιθυμεί να γνωρίσει την φυσική του οικογένεια, αν υπάρχει, να μην του απαγορευτεί ! 
   Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια γιατί έτσι μεγαλώνουν όσο το δυνατόν καλύτερα μέσα στην οικογένεια και με λιγότερα ψυχολογικά τραύματα. Ίσως βρεθεί στον δρόμο τους κάποιος ασυνείδητος που θα το πληγώσει, γιατί ως γνωστών η γλώσσα κόκαλα δεν έχει αλλά κόκαλα τσακίζει!  Το παιδί οφείλει να είναι έτοιμο ψυχολογικά να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Αυτό θα επιτευχθεί με συζήτηση και γνωρίζοντας την αλήθεια από την νέα του οικογένεια. 
   Κατά την γνώμη μου, καλό θα ήταν οι γονείς που πρόκειται να μπουν στην διαδικασία της υιοθεσίας να ετοιμαστούν ψυχολογικά γιατί δεν είναι κάτι απλό και εύκολο. Έπειτα να είναι σίγουροι γι’ αυτό που θα κάνουν και συνειδητοποιημένοι , να μην εγκαταλείψουν στις δύσκολες στιγμές αλλά να φανούν δυνατοί. Τέλος, να μην περιμένουν κάποια κατάλληλη στιγμή για να αποκαλύψουν στην αλήθεια ή το πότε θα είναι έτοιμοι γιατί αυτό μπορεί να μην έρθει ποτέ ! Όταν το παιδί περάσει την νηπιακή ηλικία καλό θα ήταν να μάθει την αλήθεια, με όσο πιο απλό τρόπο. Χωρίς να πληγώσουν το παιδί. Σταθείτε δίπλα στα παιδιά σας, γιατί είναι και αυτά παιδιά σας!!

Γονιός είναι και αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί, όχι μόνο αυτός που του δίνει ζωή.

Επιμέλεια & Σύνταξη:
 Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Το Teacher's blog μας επισκεφθηκε....ενα υπεροχο αρθρο

Συμβουλευτική γονέων που έχουν παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες


   Όταν ανακοινωθεί στην οικογένεια ότι πρόκειται να φέρει στον κόσμο ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και έπειτα γεννηθεί αυτό, δημιουργούνται ανάγκες ψυχολογικές, σωματικές, κοινωνικές και υπαρξιακές θα έλεγα και στις δύο πλευρές. Συγκεκριμένα για την οικογένεια είναι σημαντική η υποστήριξη, η καθοδήγηση αλλά και η συμβουλευτική.

   Η κατάσταση στην οποία έχουν εισέλθει χωρίς να το έχουν επιλέξει, η καθημερινότητά τους η οποία πρόκειται να αλλάξει, και όχι όπως το είχαν σκεφτεί εκείνοι, ο ερχομός του μη εξιδανικευμένου παιδιού, χρήζει χρόνου και μακροχρόνιας υποστήριξης με σκοπό την αποδοχή της νέας πραγματικότητας αλλά και της αναθεώρησης - αναστοχασμού των προσδοκιών για το μέλλον του παιδιού και της οικογένειας τους.
   Οι νέες τάσεις στην υποστήριξη, καθοδήγηση και συμβουλευτική των γονέων, έχει αλλάξει οπτική, καθώς από εκεί που οι γονείς ήταν απλώς ακροατές και ακολουθούσαν τυφλά τις οδηγίες των ειδικών ή ήταν εντελώς αρνητικοί στην κάθε επαφή μαζί τους, τώρα είναι ενεργοί, ενημερωμένοι, δεκτικοί και συνοδοιπόροι με τους ειδικούς. Οι τάσεις προσανατολίζονται στην κατάδειξη των κοινωνικών δυσλειτουργιών, λόγω των αρνητικών προκαταλήψεων και ιδεολογιών, στα κενά του συστήματος πρόνοιας, στις ελλείψεις εξειδικευμένης παροχής υπηρεσιών και συμβουλευτικής υποστήριξης, στις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος καθώς και στα κενά στις πρακτικές σχολικής και κοινωνικής ένταξης.
   Αυτές ακόμη, επικεντρώνονται στο να βοηθήσουν τις οικογένειες να απαντηθούν τα ερωτήματα τους για την νέα πραγματικότητα που πρόκειται να βιώσουν, να βρουν στρατηγικές επίλυσης των κρίσεων αλλά και προσαρμογής στη νέα τους ζωή. Ας μην παραλείψουμε πως δίνεται έμφαση στα θετικά στοιχεία της οικογένειας, την συνοχή και την εμπιστοσύνη.
   Η συμβουλευτική και ψυχοπαιδαγωγική παρέμβαση έχει πολλές διαστάσεις καθώς έτσι διαμορφώνονται και οι ανάγκες της οικογένειας –του παιδιού. Ο γονέας και το παιδί παράλληλα, θα πρέπει να λαμβάνουν υποστήριξη σε επίπεδο ψυχοκινητικό, μαθησιακό – ακαδημαϊκό, ψυχοκοινωνικό, ψυχολογικό, ψυχοθεραπευτικό και σίγουρα απαραίτητα ιατρικό.
   Η όλη συμβουλευτική διαδικασία, καθοδήγηση και υποστήριξη των γονέων δεν είναι μία εύκολη, σύντομη, ανώδυνη και καθόλα επιτυχημένη διαδικασία. Έχει σκαμπανεβάσματα. Είναι μια πρόκληση για τους γονείς αλλά και τους ειδικούς κάθε φορά. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα και επηρεάζουν κάθε διαδικασία και απόφαση. Έτσι, οι ειδικοί οφείλουν να αναζητούν συνεχώς τρόπους διαχείρισης των καταστάσεων, διαπραγμάτευσης συναισθημάτων και αντοχής της πίεσης που δέχονται και οι ίδιοι, γιατί να μην ξεχνάμε είναι και εκείνοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ !

Επιμέλεια:
Λάλου Σπυριδούλα Μαρία,
Εκπαιδευτικός

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Η αγάπη χωράει λίγο Εγωϊσμό; Αναδημοσίευση άρθρου μου από το Mothersblog.gr.

Η αγάπη χωράει  λίγο εγωισμό;

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο έρωτας είναι κάτι αρκετά εγωιστικό και όχι τόσο ανιδιοτελές συναίσθημα που όμως σταδιακά (και με λίγη τύχη) μετατρέπεται σε αγάπη.
Η αγάπη χωράει λίγο εγωισμό;

‘Ενα περισσότερο ανιδιοτελές θα λέγαμε συναίσθημα για τον άνθρωπό μας, ένα νοιάξιμο και ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την ευζωία του...η αγάπη.

Τώρα πια που βλέπουμε τα αρνητικά και τα θετικά του, που σκουπίζουμε τα γυαλιά μας από τα ροζ συννεφάκια και "βλέπουμε" αληθινά τον σύντροφό μας και όχι μια εξιδανικευμένη φιγούρα του...τώρα πια υπάρχει χώρος να δούμε και να φροντίσουμε και τις δικές μας ανάγκες.
Σε αυτό το σημείο είναι που δημιουργούνται τα περισσότερα ρήγματα στη σχέση..
Ναι, αλλά γιατί;

Όταν έχεις ερωτευτεί μια νεφέλη, ένα βελτιωμένο αντίγραφο του ‘Αλλου δηλαδή, δεν ξέρεις εάν αυτό που ερωτεύτηκες είναι και αυτό που θα αγαπήσεις...
Όταν οι ανάγκες που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν μπει σε πάγο, τώρα αρχίζουν και αναπηδούν από το μυαλό και στην ψυχή σου, μεταβαίνουμε σε μια άλλη πορεία πιο συντροφική αλλά και πιο εγωιστική με την καλή έννοια. Μην βιαστείτε να πείτε "Όχι εγώ δεν είμαι καθόλου εγωίστρια".
Δεν μιλάμε για τον εγωισμό που φθείρει αλλά για εκείνον που βάζει τον εαυτό πάλι στο παιχνίδι της ζωής, που σου θυμίζει ότι είσαι κι εσύ εδώ!

Επομένως χωράει λίγος εγωισμός μέσα στην αγάπη και καλό είναι για όλους μας να τον χωρέσουμε…

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

Πώς να θέσετε στόχους και να τους κατακτάτε..Αρθρο μου στο Mothersblog!


Πώς να θέτετε στόχους σωστά και να τους κατακτάτε..

Είναι πολύ σημαντικό για τον  καθένα μας να έχει ένα πλάνο ζωής, να έχει στόχους-μικρούς και μεγάλους- και να ρυθμίζει τη ζωή και τις δράσεις του προς αυτούς. 
Πώς να θέτετε στόχους σωστά και να τους κατακτάτε
Όχι καθημερινές υποχρεώσεις αλλά στόχους ατομικούς και πολύ προσωπικούς.
Στόχους για την προσωπική μας ανάπτυξη, για την οικογένειά μας, για τη βελτίωση της ζωής μας.
Το μυαλό μας είναι ένα παντοδύναμο εργαλείο που όμως μπορεί να μας προκαλέσει σύγχυση ή και άλλες ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες. Χρειάζεται καθοδήγηση και πλάνο όπως κάθε καλόρυθμισμένη μηχανή. Εάν το μυαλό δεν έχει ξεκάθαρους στόχους για το μέλλον, τότε τείνει να κοιτά το παρελθόν και να αναμασά τα ίδια λάθη...
Δώστε στόχους λοιπόν!
Είναι όμως σημαντικό να θέτουμε «σωστούς» στόχους, με την έννοια ότι θέλουμε να είναι πολύ συγκεκριμένοι και ξεκάθαροι. Είναι ο στόχος εφικτός; Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που θα θέσουμε στον εαυτό μας. Διαφορετικά θα μπούμε σε μια διαδικασία αυτο-ακύρωσης και απογοήτευσης χωρίς να φταίμε στην πραγματικότητα.
Ο στόχος επομένως πρέπει να έχει 3 χαρακτηριστικά: να είναι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ, να είναι ΕΦΙΚΤΟΣ, να είναι πραγματοποιήσιμος σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ.
stoxoi1
Είναι πολύ διαφορετικό να πούμε: «Θέλω να δω τον κόσμο!» από το να πούμε: «Θέλω μέσα στον επόμενο χρόνο να έχω κάνει 2 ταξίδια στο εξωτερικό.».
Αλλάζοντας τον τρόπο που θέτουμε ένα στόχο αλλάζει και η ίδια η δυναμική του. Είναι «ορατός», συγκεκριμένος, έτσι δεν είναι και περισσότερο εφικτός;
Θέστε λοιπόν τους στόχους σας με χαρτί και μολύβι, κάντε μια επανεξέταση κάθε μήνα και σκεδιάζοντας το στόχο σας μην ξεχνάτε:
1. Ονομάστε τον στόχο.
2. Οργανώστε τη σειρά για όλα όσα πρέπει να γίνουν για να φτάσετε κοντά στο στόχο σας.
3. Εφοδιαστείτε με τις απαραίτητες πηγές/εφόδια που θα σας φέρουν πιο κοντά στην επίτευξή του.
Για παράδειγμα: Εάν θέλω να βελτιώσω την υγεία μου, θα θέσω ως στόχο να κάνω γυμναστική 2 φορές την εβδομάδα, να τρώω 1 γλυκό την εβδομάδα και να χάσω 3 κιλά σε διάστημα 2 μηνών. Κατόπιν θα γράψω πιο συκγεκριμένες ενέργειες που μπορώ να κάνω προς αυτή τη κατεύθυνση. Και ποτέ μα ποτέ μην τα παρατάτε με την πρώτη αναποδιά!
Σ' αυτή τη ζωή είμαστε για να περνάμε όμορφα και να γεμίζουμε εμπειρίες, όχι να τρέχουμε πίσω από ένα αόρατο καρότο!
Θέτω στόχους για να έχω ένα όραμα όχι για να έχω ένα λόγο να ΜΕ τιμωρώ!
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr 
Blog: psuxislogos.blogspot.com

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019

Διαδικτυακή Σχολή Γονέων..Σας ενδιαφέρει!


     Αγαπητοί μας αναγνώστες,

 με χαρά θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι θα ξεκινήσει μια μικρή ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ διαδικτυακά μέσα από το blog μου Ψυχής Λόγος. 

Πώς μπορώ να συμμετάσχω;

Όσοι ενδιαφέρεστε θα εγγραφείτε στο blog μου και θα μου σχολιάσετε κάτω από την παρούσα δημοσίευση ότι ενδιαφέρεστε αφήνοντας μου το email σας.

Τί περιλαμβάνει η Σχολή Γονέων;

Κάθε εβδομάδα για 2 μήνες θα λαμβάνετε στο email σας ένα άρθρο ή ένα πακέτο σημειώσεων που θα ασχολείται με ποικιλία θεμάτων που απασχολεί τους γονείς σήμερα. Ευχαρίστως θα δέχομαι απορίες ή επιπλέον σκέψεις σας στο ηλεκτρ. μου ταχυδρομείο.

Αποτέλεσμα εικόνας για online courses
www.thehoneycombers.com


Και εάν έχω απορίες; 

Θα είμαι πάντα διαθέσιμη μέσω email αλλά εάν οι απορίες σας είναι αρκετές ή υπάρχουν και θέματα που δεν έχουν συζητηθεί μπορώ να δω με προσοχή τα θέματα που ζητάτε και να γράψω νέα άρθρα και σκέψεις μου επί του θέματος.

Ποιό είναι το κόστος; 

Είναι δωρεάν.



                                                              Φιλικά,
                                                     Παπακυργιάκη Χρύσα 

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Το Teacher's blog και η εκπαιδευτικός Σπυριδούλα-Μαρία Λάλου είναι μαζί μας και πάλι!Διαβάστε τί μας λέει...

Η συνεργάτης και εκπαιδευτικός Λάλου Σπυριδούλα-Μαρία μας εξηγεί τί μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός για να κάνει το μάθημά του πιο ελκυστικό σε μαθητές με ΔΕΠ-Υ. 



Ο εκπαιδευτικός οφείλει να είναι οργανωμένος και ενημερωμένος για να βοηθήσει με κάθε τρόπο έναν έναν τους μαθητές του. Όταν μέσα στην τάξη του υπάρχει κάποιος μαθητής με ΔΕΠ-Υ πρέπει να οργανώσει την παράδοση του μαθήματος με τέτοιο τρόπο όπου και να βοηθάει αυτό το παιδί αλλά να επωφελούνται και οι υπόλοιποι μαθητές.
Έτσιο εκπαιδευτικός  

1. πρέπει να έχει τον μαθητή με ΔΕΠ-Υ στο πρώτο θρανίο μαζί με κάποιο συμμαθητή του που να μπορεί να τον βοηθάει επίσης. Έτσι, θα έχει μειωμένα τα ερεθίσματα που θα του τραβούσαν την προσοχή αλλά και ο εκπαιδευτικός 

2. μπορεί να διατηρεί βλεμματική επαφή με τον μαθητή κατά τη διάρκεια της παράδοσης για όσο το δυνατό περισσότερο διάστημα, 

3. πριν  από την παράδοση του μαθήματος μπορεί να κάνει μια εισαγωγή στην κεντρική ιδέα της ύλης με λέξεις κλειδιά, με ερωτήσεις κ.α. .Για παράδειγμα θα διδαχθούν τον πολλαπλασιασμό. Ο εκπαιδευτικός αναφέρει πως θα μιλήσουν για κάτι καινούριο σήμερα, μια νέα πράξη, η πράξη αυτή μας βοηθάει να βρίσκουμε «τα πολλά», είναι η αντίθετη πράξη της διαίρεσης που μας βοηθάει να βρίσκουμε «τα λίγα» και ούτω καθεξής. 

4. Η παρουσίαση του μαθήματος μπορεί να περιλαμβάνει οπτικοακουστικό υλικό π.χ. ενδιαφέρουσες φωτογραφίες σχετικές με την διδακτέα ύλη. Όσο πιο ενδιαφέρον είναι το μάθημα, υπάρχει κίνητρο και διατηρείτε περισσότερη ώρα η προσοχή του παιδιού με ΔΕΠ-Υ αλλά το μάθημα είναι επίσης ενδιαφέρον και για τους υπόλοιπους μαθητές. π.χ. στο μάθημα διδάσκονται τα σπονδυλωτά ζώα, στην τάξη κυκλοφορούν εικόνες σπονδυλωτών ζώων και ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ καταγράφει με διαφορετικά χρώματα στον πίνακα τα χαρακτηριστικά των ζώων αυτών. 

5.Παράλληλα τα ζώα αυτά προβάλλονται και στον projector καθώς ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ δίνει τον λόγο σε κάθε συμμαθητή του για να πει κάποιο χαρακτηριστικό. Αυτός ο ενεργός του ρόλος στη παράδοση του μαθήματος τον κρατά σε εγρήγορση αλλά σχετική με το μάθημα, η προσοχή του είναι εκεί, δεν διασπάται.


Όπως είναι κατανοητό το έργο του εκπαιδευτικού είναι πολύπλευρο και πρέπει πάντα να αναζητά τρόπους για να βοηθήσει όλους τους μαθητές του, ως ξεχωριστές οντότητες και να μην ξεχνάει ότι μπορεί να ζητά και αυτός βοήθεια από τους ειδικούς.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like : Teacher's Blog

Πηγές:
Πανεπιστημιακές σημειώσεις Πανεπιστημίου Αιγαίου, Μπουσδούνης Ιωάννης, Ειδική Αγωγή- Υπερκινητικότητα και Διάσπαση Προσοχής

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

Πώς να διαχειριστούμε το Διαζύγιο μας για το καλό των παιδιών;

Διαζύγιο και Παιδί: τί κάνω;
diazugio
Paper cutout family split apart on a paper heart - divorce concept
Την σημερινή εποχή το διαζύγιο είναι δυστυχώς ή ευτυχώς σύνηθες μεταξύ των ζευγαριών. Μάλιστα πρόσφατες στατιστικές έρευνες στη χώρα μας έδειξαν μια αύξηση κατά 72%. Σε σύγκριση με το παρελθόν, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χώριζαν από ντροπή ή οικονομικά εμπόδια, σήμερα, το διαζύγιο είναι κάτι που δεν προκαλεί εκείνα τα παλιά κωλύματα… Δεν νιώθουμε πλέον ντροπή ή λύπηση για κάποιον χωρισμένο μιας και δεν αποτελεί πλέον τόσο μεγάλο ταμπού..
Χρύσα ΠαπακυργιάκηΒέβαια, στην πράξη πολλοί είναι εκείνοι οι γονείς που μένουν σε ένα κατεστραμμένο γάμο για το «καλό» των παιδιών τους ή για το τί θα πει η ευρύτερη οικογένειά τους. Ας μην ξεχνάμε ότι οι γονείς αυτών των γονιών είναι ακόμη….της παλιάς σχολής και αμέσως θα ξεκινήσει μια πυρά ερωτήσεων του τύπου: «τί θα κάνεις τώρα«, «θα χάσεις τη ζωή σου;«, «τα παιδιά δεν τα σκέφτηκες;«.
Η αλήθεια είναι ότι εάν ρωτήσει κανείς τα παιδιά ως ενήλικες πλέον ίσως να πουν ότι προτιμούσαν το διαζύγιο από το να βλέπουν τους γονείς τους να μαλώνουν και να είναι αποξενωμένοι. Πάντα το παιδί αντιλαμβάνεται συναισθηματικά μια κατάσταση, κι ας μην μπορεί να την εκφράσει λεκτικά. Πολλοί είναι αυτοί οι ενήλικες που κοιτώντας πίσω στο παρελθόν τους θα προτιμούσαν το διαζύγιο των γονιών τους.
Όπως και να ‘ χει, αυτή η κατάσταση θέλει μια πολύ προσεκτική και ντελικάτη μεταχείριση από τη μεριά των γονέων γιατί το παιδί επηρεάζεται σε τεράστιο βαθμό από τον χωρισμό των γονιών του. Η ενημέρωση σε ότι έχει να κάνει με την ψυχολογία του παιδιού και την ψυχική του κατάσταση είναι πολύ σημαντικά αυτή την δύσκολη περίοδο.
Πολλοί γονείς επιλέγουν να μην μιλούν ανοιχτά για αυτό το θέμα και μπροστά στα παιδιά προσποιούνται ότι όλα βαίνουν καλώς, όμως αυτό όχι μόνο δεν βοηθά αλλά βλάπτει το παιδί, καθώς εκείνο αντιλαμβάνεται την κατάσταση και με το να μην το συζητά κανείς μαζί του το κάνει να νιώθει φόβο για το άγνωστο και μοναξιά. Στο μυαλό του παιδιού γεννιούνται δεκάδες ερωτήματα που εάν δεν απαντηθούν από τους γονείς το παιδί θα επηρεαστεί ψυχολογικά και να «αναρρώσει» πολύ πιο αργά. Ερωτήματα του τύπου: εάν το παιδί χρειαστεί να μετακομίσειεάν θα χάσει τον ένα γονέα, συνήθως τον πατέρα, εάν θα χάσει τους φίλους του κτλ είναι πολύ βασανιστικά για την ευαίσθητη ψυχή του παιδιού.
diazugio 1
Καλό είναι οι γονείς να κάνουν μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση με το παιδί τους, για να ξεκαθαριστούν κάποια θέματα. Εξηγήστε στο παιδί ότι κάποιοι ενήλικες αλλάζουν το τρόπο που αγαπούν ο ένας τον άλλο και έτσι έγινε και με σας. Επίσης, είναι πολύ ωφέλιμο να ξεκαθαρίσετε στο παιδί ότι η σχέση σας με εκείνο δεν θα αλλάξει και ότι η αγάπη σας θα είναι παντοτινή, οι γονείς θα παραμείνουν φίλοι και θα είναι πάντα δίπλα στο παιδί. Το παιδί θέλει, λοιπόν, τη σιγουριά και αυτό πρέπει να του παράσχουν οι γονείς του αυτή τη δύσκολή στιγμή.
Υπάρχουν γονείς που παραδίνονται στον πόνο και δεν υπολογίζουν τον πόνο του παιδιού. Εδώ μιλάμε για ανώριμες προσωπικότητες που χρειάζονται καθοδήγηση, διαφορετικά το διαζύγιο θα κοστίσει πολύ περισσότερο και στο παιδί και σε εκείνους. Το διαζύγιο πρέπει να ανακοινωθεί ξεκάθαρα στο παιδί και στο γύρω περιβάλλον του και να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και με όσο το δυνατόν λιγότερες φωνές μπροστά στο παιδί.
Πρέπει, τελειώνοντας, να πούμε ότι το διαζύγιο βιώνεται ως κάτι πολύ συγκλονιστικό για το παιδί. Πρέπει να βοηθάμε το παιδί να διαχειριστεί αυτή τη κατάσταση και να μην βουλιάζουμε στη δική μας οπτική μονάχα. Μιλήστε με το παιδί, εξηγήστε του τί θα αλλάξει και τί ΔΕΝ θα αλλάξει. Πώς θα είναι η καθημερινότητά του και πόσο συχνά ακόμη θα βλέπει τον άλλο γονέα. Επίσης αναμένετε και δείξτε κατανόηση σε ξεσπάσματα θυμού και σε σκληρές ίσως ερωτήσεις ή λέξεις που θα ακούσετε από εκείνο. Μην θυμώνετε με το παιδί σας, είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν φταίει σε όλο αυτό
diazugio 2
Ωστόσο, κανείς δεν πρέπει να μένει σε μια σχέση μόνο για το παιδί. Αυτό είναι μια δικαιολογία, τις περισσότερες φορές και έχει να κάνει με δικές μας προσωπικές αδυναμίες. Το παιδί σε τελική ανάλυση επιζητά την σιγουριά και την ευτυχία των γονέων του. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε αυτό γιατί αυτό είναι το μέλημα του παιδιού και καλό είναι να φροντίσουμε εμείς γι αυτό πριν αναθρέψουμε παιδιά που αφήνουν πίσω τους την δική τους ευτυχία για να φροντίζουν τη δική μας…

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019

Το παιδί μου δεν έχει το θάρρος της γνώμης του...γιατί; Αναδημοσίευση από τη συνεργασία μας στο ECOZEN.

Είναι πολλές οι φορές που ενώ ως γονείς θεωρούμε ότι κάνουμε τα περισσότερα πράγματα «σωστά» -αν και θεωρώ ότι δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος σωστός τρόπος ανατροφής, το παιδί μας θα έχει κάτι που θα το στενοχωρεί ή θα μας κάνει να προβληματιζόμαστε εάν φταίμε εμείς σε αυτό
Χρύσα Παπακυργιάκη
Μιλάω για οξύθυμα παιδιά, για παιδιά που δείχνουν κάποια αγένεια στους γύρω τους, για παιδιά που δεν έχουν το θάρρος της γνώμης τους και ντρέπονται ή δεν μπορούν να υποστηρίξουν τον εαυτό τους.
Ο ρόλος του γονέα είναι βασικός στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού μας και γι’ αυτό πολλοί γονείς τείνουν να βοηθούν υπερβολικά το παιδί τους σε κάποια θέματα που δεν «χειρίζεται» τόσο αποτελεσματικά, από ενοχές και επειδή θεωρούν ότι το φταίξιμο είναι δικό τους.
Γιατί ένα παιδί μπορεί να μην έχει το θάρρος της γνώμης του;
Καλύτερα να σκεφτούμε όχι εάν φταίξαμε αλλά πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτό το παιδί να ξεπεράσει αυτό το ζήτημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα αίτια είναι πολλά και διαφορετικά. Φυσικά και έχει να κάνει με τη διαμόρφωση των ρόλων μέσα στην οικογένειαεάν το παιδί έχει λάβει το μήνυμα ότι είναι «κατώτερο» από τον γονέα, τότε θα αμφισβητεί τον εαυτό του από μικρή ηλικία. Εάν στις δηλώσεις του παιδιού, ρωτάμε συνεχώς «είσαι σίγουρος;» με μια δόση αμφιβολίας, τότε θα έρθει η στιγμή που το παιδί θα αναρωτηθεί: «είμαι σίγουρος;«..
Η κριτική είναι ένας παράγοντας που μπορεί να διαμορφώσει ένα παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμησηΕάν συνεχώς κριτικάρουμε το παιδί μας δείχνοντάς του τη μη-αποδοχή μας, τότε το παιδί δεν θα μπορέσει να κατανοήσει την αξία της γνώμης του και πολύ σύντομα θα ψάχνει να υιοθετεί την γνώμη τρίτων ή τη δική μας για να λάβει την αποδοχή. Θέλουμε την αποδοχή των γονέων μας στη παιδική ηλικία και είναι στο χέρι του κάθε γονέα χωριστά να περάσει το μήνυμα: «η γνώμη σου  μετράει, σε ακούω..«.
paidia 2
Τί μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε το παιδί μας;
  1. Μιλάμε χωρίς επικριτικά σχόλια και έχοντας βλεμματική επαφή.
  2. Δείχνουμε ότι ακούμε το παιδί μας με το να επαναλαμβάνουμε κάποιες φράσεις ή κάποια στοιχεία από τα λεγόμενά του. Ένα απλό «χμμμ..» ενώ κάνουμε κάτι άλλο, σαφώς και δεν αρκεί για να νιώσει κανείς ορατός και σεβαστός. Εσάς θα σας αρκούσε;
  3. Ζητάμε τη γνώμη του παιδιού μας από μικρή ηλικία. Το μαθαίνουμε έτσι να εκφράζεται και να βάζει τις σκέψεις του σε μια λογική σειρά. Εάν το κάνουμε αυτό από νωρίς, μαθαίνουμε το παιδί ότι έχει αξία η γνώμη του.
  4. Αποφεύγουμε υποτιμητικά σχόλια του τύπου: «αυτό θα το αποφασίσω εγώ, όχι εσύ..», «όσο ζεις στο σπίτι μου θα κάνεις αυτό που λέω εγώ…», «αυτά είναι για μεγάλους, εσύ μη μιλάς»…
Διαβάστε επίσης:  Η χορτοφαγική δίαιτα κάνει καλό στο... κλίμα
Πάντα προσπαθούμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση των παιδιών και ενθαρρύνουμε το παιδί μας να αναπτυχθεί. Μην ξεχνάτε ότι δεν είναι παιχνίδι δύναμης, είναι το παιδί σας
paidia 3

Πώς μπορείτε να δώσετε τα σωστά εφόδια στο παιδί σας...αναδημοσίευση από τη συνεργασία μου στο αγαπημένο Mothersblog.


Τη σημερινή εποχή παρόλο που ο άνθρωπος έχει γνωρίσει τη μέγιστη ανάπτυξη και μπορεί να ζει άνετα και χωρίς περιττές έγνοιες σε σύγκριση με το παρελθόν και τους προγόνους μας, η νέα γενιά εμφανίζει δυσκολίες και προβλήματα που «φωνάζουν» ότι κάτι δεν πάει καλά....


Πράγματι οι έρευνες δείχνουν μεγάλη αυξητική τάση στις παιδικές συναισθηματικές διαταραχές, στην αυτιστική διαταραχή, στη παραβατικότητα του εφήβου, στο άγχος και τη κατάθλιψη στη παιδική ηλικία, στις μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες.
Συζητώντας με γονείς καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ακριβώς τη πηγή του προβλήματος και αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην απομόνωση των παιδιών από την «αλάνα» του παρελθόντος και στις λάθος πληροφορίες που αμάσητες περνούν μέσα στο παιδικό μυαλό.
Δυστυχώς είναι λίγοι οι γονείς που θα αποδώσουν ευθύνη στο δικό τους γονεικό στυλ και στη δική τους παρουσία-απουσία.
Είναι πολύ σημαντικό για την σωστή ψυχοκοινωνική ανάτπυξη του παιδιού να μεγαλώνει με γονείς πρόθυμους να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του στο κόσμο.Αυτό για να επιτευχθεί είναι σημαντικό να έχουμε προετοιμαστεί για τη μητρότητα/πατρότητα και να μην μεγαλώνουμε το παιδί μας «στον αυτόματο πιλότο».
efodia 2
Ενημερωνόμαστε επομένως συνεχώς και αναζητούμε πηγές πληροφόρησης και στήριξης σε αυτό το δύσκολο έργο.
Είμαστε εμείς πρώτα παιδαγωγοί στα παιδιά μας και όχι τιμωροί/αστυνόμοι/μπαμπούλες.
Μάθε το παιδί τί μπορεί και τί δεν μπορεί να κάνει, δείξε και μην κρίνεις. Νομίζω αυτό είναι ένας από τους χρυσούς κανόνες.
Μια μεγάλη παγίδα σε αυτό το ρόλο είναι ότι υπάρχει μια φοβία και ένας στιγματισμός γύρω του.
Η γυναίκα καριέρας που θα γίνει μάμα φοβάται μη παραγκωνιστεί από την μεγάλη εταιρία. Κι έτσι παραγκωνίζει εκείνη το παιδί της για να μην χάσει τη παλιά ζωή της.
«Τρέχω για εκείνα σα τρελός όλη μέρα..» ακούμε τους περισσότερους να λένε..Και ρωτάμε συχνά: δηλαδή πριν κάνεις παιδάκι δούλευες λιγότερο; Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τί να απαντήσουν. Οι προσωπικές μας ανάγκες όμως δεν μένουν ακάλυπτες μη φοβάστε...
Θα βρείτε τρόπους και παράθυρα να ζήσετε τα προσωπικά σας όνειρα αλλά εάν ένα παιδί δεν περιλαμβάνεται μέσα σε αυτά, μήπως πρέπει να αναλογιστείτε τί κάνουμε λάθος;
Αλήθεια, η αλάνα και η τηλεόραση φταίνε μόνο;
Αυτό το άρθρο γράφτηκε με απόλυτο σεβασμό στο δικαίωμα όλων των παιδιών να έχουν ένα σωστό γονέα δίπλα τους. Ωστόσο, σεβασμός υπάρχει και στον σκληρά εργαζόμενο γονιό που για βιοποριστικούς λόγους εργάζεται πολλές ώρες στερώντας τον εαυτό του από το παιδί του.
Η ποιότητα της επαφής μετράει πολύ περισσότερο από τη ποσότητα και εάν θέλετε να περάσετε έστω και 15 λεπτά με το παιδί σας να είστε 100% εκεί για εκείνο.
Το βλέμμα του θα σας αποζημιώσει...


Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr 
Blog: psuxislogos.blogspot.com  

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2019

Το Teacher's Blog μας επισκέφτηκε...Μουσική και τα οφέλη της στο παιδί με αυτιστική διαταραχή.

Πώς μπορεί η μουσική να βοηθήσει στην βελτίωση δεξιοτήτων ενός παιδιού με αυτισμό;


   Η μουσική από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα έχει ευεργετική επίδραση στους ανθρώπους, αφού σύμφωνα με έρευνες «η μουσική μειώνει την κόπωση ή καθυστερεί την εμφάνισή της ,επιταχύνει τον αναπνευστικό ρυθμό, μειώνει τα επίπεδα άγχους και ηρεμεί το άτομο» (Randall Mcclellan 1991).


 Σχετικά με την βελτίωση των δεξιοτήτων ενός παιδιού με αυτισμό, η βιβλιογραφία αναφέρει πως η μουσική έχει θεραπευτικές ιδιότητες λόγω του επαναλαμβανόμενου μουσικού μοτίβου. Αυτός είναι ο σπουδαιότερος λόγος, διότι ταιριάζει στον επαναλαμβανόμενο τρόπο σκέψης του ατόμου με αυτισμό. Η μουσική εναρμονίζει το σώμα, το μυαλό, το συναίσθημα και το πνεύμα.

   Η μουσική ακόμη, επιδρά οργανωτικά στις σκέψεις των παιδιών με αυτισμό, προάγει την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων και την συναισθηματική ωρίμανση τους. Επιπλέον, η μουσική βοηθά στην καλύτερη επικοινωνία των ατόμων με αυτισμό.

Τέλος, η μουσική σε συνδυασμό με την κίνηση (μουσικοκινητική) συνδέει τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου με τον εξωτερικό και το βοηθάει να επικοινωνεί καλύτερα με αυτόν. Η μουσικοκινητική προάγει την συναισθηματική ασφάλεια και σιγουριά λόγω των κανόνων που έχει (αρχή, μέση, τέλος, επανάληψη στο ρυθμό και τη μελωδία).

Συμπεραίνουμε, πως η μουσική σε συνδυασμό με την κίνηση τις περισσότερες φορές δρα ευεργετικά προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες και ιδιαίτερα σε αυτά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Προάγουν την συναισθηματική σκέψη, ασφάλεια και επικοινωνία.

Ας αφεθούμε λοιπόν στον ρυθμό της μουσικής


Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός

Πηγές
Randall Mcclellan 1991
Οδηγός εξατομικευμένου προγράμματος για παιδιά με Αυτισμό, σελ. 30-31