Πώς μπορείτε να δώσετε τα σωστά εφόδια στο παιδί σας...αναδημοσίευση από τη συνεργασία μου στο αγαπημένο Mothersblog.

Τη σημερινή εποχή παρόλο που ο άνθρωπος έχει γνωρίσει τη μέγιστη ανάπτυξη και μπορεί να ζει άνετα και χωρίς περιττές έγνοιες σε σύγκριση με το παρελθόν και τους προγόνους μας, η νέα γενιά εμφανίζει δυσκολίες και προβλήματα που «φωνάζουν» ότι κάτι δεν πάει καλά....

Πράγματι οι έρευνες δείχνουν μεγάλη αυξητική τάση στις παιδικές συναισθηματικές διαταραχές, στην αυτιστική διαταραχή, στη παραβατικότητα του εφήβου, στο άγχος και τη κατάθλιψη στη παιδική ηλικία, στις μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες.

Συζητώντας με γονείς καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ακριβώς τη πηγή του προβλήματος και αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην απομόνωση των παιδιών από την «αλάνα» του παρελθόντος και στις λάθος πληροφορίες που αμάσητες περνούν μέσα στο παιδικό μυαλό.

Δυστυχώς είναι λίγοι οι γονείς που θα αποδώσουν ευθύνη στο δικό τους γονεικό στυλ και στη δική τους παρουσία-απουσία.

Είναι πολύ σημαντικό για την σωστή ψυχοκοινωνική ανάτπυξη του παιδιού να μεγαλώνει με γονείς πρόθυμους να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του στο κόσμο.Αυτό για να επιτευχθεί είναι σημαντικό να έχουμε προετοιμαστεί για τη μητρότητα/πατρότητα και να μην μεγαλώνουμε το παιδί μας «στον αυτόματο πιλότο».

Ενημερωνόμαστε επομένως συνεχώς και αναζητούμε πηγές πληροφόρησης και στήριξης σε αυτό το δύσκολο έργο.

Είμαστε εμείς πρώτα παιδαγωγοί στα παιδιά μας και όχι τιμωροί/αστυνόμοι/μπαμπούλες.

Μάθε το παιδί τί μπορεί και τί δεν μπορεί να κάνει, δείξε και μην κρίνεις. Νομίζω αυτό είναι ένας από τους χρυσούς κανόνες.

Μια μεγάλη παγίδα σε αυτό το ρόλο είναι ότι υπάρχει μια φοβία και ένας στιγματισμός γύρω του.

Η γυναίκα καριέρας που θα γίνει μάμα φοβάται μη παραγκωνιστεί από την μεγάλη εταιρία. Κι έτσι παραγκωνίζει εκείνη το παιδί της για να μην χάσει τη παλιά ζωή της.

«Τρέχω για εκείνα σα τρελός όλη μέρα..» ακούμε τους περισσότερους να λένε..Και ρωτάμε συχνά: δηλαδή πριν κάνεις παιδάκι δούλευες λιγότερο; Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τί να απαντήσουν. Οι προσωπικές μας ανάγκες όμως δεν μένουν ακάλυπτες μη φοβάστε...

Θα βρείτε τρόπους και παράθυρα να ζήσετε τα προσωπικά σας όνειρα αλλά εάν ένα παιδί δεν περιλαμβάνεται μέσα σε αυτά, μήπως πρέπει να αναλογιστείτε τί κάνουμε λάθος;

Αλήθεια, η αλάνα και η τηλεόραση φταίνε μόνο;

Αυτό το άρθρο γράφτηκε με απόλυτο σεβασμό στο δικαίωμα όλων των παιδιών να έχουν ένα σωστό γονέα δίπλα τους. Ωστόσο, σεβασμός υπάρχει και στον σκληρά εργαζόμενο γονιό που για βιοποριστικούς λόγους εργάζεται πολλές ώρες στερώντας τον εαυτό του από το παιδί του.

Η ποιότητα της επαφής μετράει πολύ περισσότερο από τη ποσότητα και εάν θέλετε να περάσετε έστω και 15 λεπτά με το παιδί σας να είστε 100% εκεί για εκείνο.

Το βλέμμα του θα σας αποζημιώσει...

Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr 
Blog: psuxislogos.blogspot.com