Τί πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν δεν έχουν κοινή στάση στον τρόπο διαπαιδαγώγησης του παιδιού τους;
Το ιδανικό σενάριο όταν αποφασίζουμε να δημιουργήσουμε την οικογένεια μας είναι να έχουμε εκ των προτέρων συζητήσει και συν-αποφασίσει με τον σύντροφό μας ποιο είναι το είδος διαπαιδαγώγησης που θα ακολουθήσουμε.
Είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι μπροστά στο παιδί πρέπει να φαινόμαστε μια γροθιά ενωμένοι και να μην δείχνουμε τις όποιες διαφωνίες μας, επομένως αυτού του είδους οι συζητήσεις θα είναι απαραίτητες και αναγκαίες για να αποφύγουμε να μπερδέψουμε το παιδί μας.
Όταν η πραγματικότητα χτυπάει την πόρτα όμως είναι δύσκολο να ακολουθήσει κανείς με πίστη και ευλάβεια όσα η θεωρία του προστάζει. Πόσα ζευγάρια θέτουν ως προτεραιότητα να καθορίζουν από πριν ποιον τρόπο διαπαιδαγώγησης θα ακολουθήσουν;
Εάν είστε από τις τυχερές ωστόσο που η οικογένεια σας τώρα διαμορφώνεται και περιμένετε το παιδάκι σας να έρθει στον κόσμο, κάντε μια τέτοιου είδους συζήτηση.
Για τους υπόλοιπους τώρα...ναι τα πράγματα είναι δύσκολα όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν συμφωνούμε με τον/την σύζυγο στην ανατροφή των παιδιών μας. Το στυλ διαπαιδαγώγησης είναι σημαντικό να είναι κοινό στους δυο γονείς διαφορετικά στέλνουμε μπερδεμένα μηνύματα στο παιδί μας και το μπερδεύουμε.
Τι θέλουμε από εκείνο; Ποια είναι τα όρια μας; Πόσο ελαστικοί μπορεί να είμαστε σε κάποια θέματα και πόσο "αυστηροί" σε κάποια άλλα; Εάν σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα δε έχουν μια έστω παρόμοια στάση οι δυο γονείς, το παιδί δεν ξέρει ποια οδό να ακολουθήσει...μπερδεύεται, επικρατεί σύγχυση και ένταση μέσα του και έξω του.
Τι μπορείτε να κάνετε;
Είναι κάτι που διαμορφώνεται, που βελτιώνεται, που χρειάζεται κυρίως για ένα παιδί. Μην το περνάμε χωρίς να του δίνουμε την πρέπουσα σημασία.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Το ιδανικό σενάριο όταν αποφασίζουμε να δημιουργήσουμε την οικογένεια μας είναι να έχουμε εκ των προτέρων συζητήσει και συν-αποφασίσει με τον σύντροφό μας ποιο είναι το είδος διαπαιδαγώγησης που θα ακολουθήσουμε.
Είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι μπροστά στο παιδί πρέπει να φαινόμαστε μια γροθιά ενωμένοι και να μην δείχνουμε τις όποιες διαφωνίες μας, επομένως αυτού του είδους οι συζητήσεις θα είναι απαραίτητες και αναγκαίες για να αποφύγουμε να μπερδέψουμε το παιδί μας.
Όταν η πραγματικότητα χτυπάει την πόρτα όμως είναι δύσκολο να ακολουθήσει κανείς με πίστη και ευλάβεια όσα η θεωρία του προστάζει. Πόσα ζευγάρια θέτουν ως προτεραιότητα να καθορίζουν από πριν ποιον τρόπο διαπαιδαγώγησης θα ακολουθήσουν;
Εάν είστε από τις τυχερές ωστόσο που η οικογένεια σας τώρα διαμορφώνεται και περιμένετε το παιδάκι σας να έρθει στον κόσμο, κάντε μια τέτοιου είδους συζήτηση.
Για τους υπόλοιπους τώρα...ναι τα πράγματα είναι δύσκολα όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν συμφωνούμε με τον/την σύζυγο στην ανατροφή των παιδιών μας. Το στυλ διαπαιδαγώγησης είναι σημαντικό να είναι κοινό στους δυο γονείς διαφορετικά στέλνουμε μπερδεμένα μηνύματα στο παιδί μας και το μπερδεύουμε.
Τι θέλουμε από εκείνο; Ποια είναι τα όρια μας; Πόσο ελαστικοί μπορεί να είμαστε σε κάποια θέματα και πόσο "αυστηροί" σε κάποια άλλα; Εάν σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα δε έχουν μια έστω παρόμοια στάση οι δυο γονείς, το παιδί δεν ξέρει ποια οδό να ακολουθήσει...μπερδεύεται, επικρατεί σύγχυση και ένταση μέσα του και έξω του.
Τι μπορείτε να κάνετε;
- Εάν ο σύντροφός σας ακολουθεί ένα διαφορετικό είδος διαπαιδαγώγησης από εσάς καλό θα είναι να υπογραμμίσετε τη σύγχυση που αυτό προκαλεί στο παιδί και που σίγουρα κάποια στιγμή θα φανεί.
- Μιλήστε και ανταλλάξτε απόψεις πάνω σε αυτό χωρίς όμως να θέλετε να επιβάλλετε κάτι.
- Μελετήστε για το ποιο είδος διαπαιδαγώγησης είναι περισσότερο ωφέλιμο σε ένα παιδί και ενημερωθείτε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του.
- Εάν ο σύντροφος σας υποτιμήσει αυτή τη προσπάθεια σας, προσπαθήστε ξανά και ξανά διακριτικά και με σταθερότητα να τον κάνετε να δει το ζήτημα πιο σοβαρά. Μπροστά στο παιδί καλό είναι να μην δείχνετε τη διαφορά σας αλλά μπορείτε να κάνετε μια κουβέντα αμέσως μόλις μείνετε οι δυο σας.Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε περιπτώσεις βίας, είτε λεκτικής είτε σωματικής: εκεί είμαστε απόλυτα αρνητικοί και κάθετοι. Ωστόσο οι άνθρωποι που κακοποιούν λεκτικά ή σωματικά δείχνουν από πριν σημάδια κι έτσι θα πρέπει να αναρωτηθείτε και για τη δική σας ανοχή σε αυτή τη συμπεριφορά...
- Μιλήστε με ειλικρίνεια και χωρίς φόβο για το πως ονειρεύεστε να μεγαλώσετε το παιδί σας και δείτε το όλο αυτό σαν μια εκπαίδευση... Ψάξτε, ρωτήστε, σπείρετε το σπόρο της αναζήτησης πάνω σε θέματα διαπαιδαγώγησης.
Είναι κάτι που διαμορφώνεται, που βελτιώνεται, που χρειάζεται κυρίως για ένα παιδί. Μην το περνάμε χωρίς να του δίνουμε την πρέπουσα σημασία.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου